- رشوت خور (گُ)
کسی که رشوه و پاره می گیرد. (از ناظم الاطباء). رشوت گیر و مباشر آن. (آنندراج). رشوت خوار. و رجوع به رشوت خوار و رشوت ستان شود
معنی رشوت خور - جستجوی لغت در جدول جو
- رشوت خور
رشوه پذیر، رشوه گیر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ نُ / نِ / نَ دَ)
لغت نامه دهخدا
رشوه خوردن. رشوت گرفتن. پاره گرفتن. اخذ پول یا مالی برای حق نمودن باطل یا ناحق نمودن حقی. (از یادداشت مؤلف) :
ازبهر قضا خواستن و خوردن رشوت
فتنه همگان بر کتب بیع و شرایند
رشوت بخورند آنگه رخصت بدهندت
نه اهل قضایند بل از اهل قفایند.
ناصرخسرو.
آنچه ز دست تو دهن می خورد
رشوت آسایش من می خورد.
امیرخسرو.
و رجوع به رشوت گرفتن و رشوه خوردن شود
ازبهر قضا خواستن و خوردن رشوت
فتنه همگان بر کتب بیع و شرایند
رشوت بخورند آنگه رخصت بدهندت
نه اهل قضایند بل از اهل قفایند.
ناصرخسرو.
آنچه ز دست تو دهن می خورد
رشوت آسایش من می خورد.
امیرخسرو.
و رجوع به رشوت گرفتن و رشوه خوردن شود
(گُ / گَ گِ رِ تَ / تِ)
لغت نامه دهخدا
رشوه گیر. آنکه رشوه و پاره می گیرد. (ناظم الاطباء). رشوه خوار. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به رشوه گیر و رشوه خوار و رشوه خواره شود
(گُ)
لغت نامه دهخدا
آتشخوار. (مجموعۀ مترادفات ص 178). رشوه خوار. پاره گیر. رشوه خور. (یادداشت مؤلف) :
این رشوت خواران فقهایند شما را
ابلیس فقیه است گر اینها فقهایند.
ناصرخسرو.
و رجوع به رشوه خوار و رشوستان شود
این رشوت خواران فقهایند شما را
ابلیس فقیه است گر اینها فقهایند.
ناصرخسرو.
و رجوع به رشوه خوار و رشوستان شود
(رِشْ / رُشْ وَ / وِ خوَ / خُ)
لغت نامه دهخدا
رشوه خواری. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به رشوه خواری و رشوه خور و رشوه خوردن شود
(گُ / گَ بَ تَ / تِ)
لغت نامه دهخدا
رشوت خور. مرتشی. رشوت خوار. رشوه خور. رشوه گیر. رشوت گیر. (از یادداشت مؤلف). آنکه رشوه گیرد. پاره ستاننده. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به رشوه و مترادفات کلمه شود
(رِشْ / رُشْ وَ خوا / خا)
لغت نامه دهخدا
عمل رشوت خوار. صفت رشوت خوار. رشوه خوردن. پاره گرفتن. (یادداشت مؤلف)
گوشت خوٰار
رشوه گیرانه، با رشوه